In een uniek humanitair project worden 1100 yezidi-vrouwen opgevangen die bevrijd zijn uit handen van IS. ‘We zijn veilig, maar onze harten zijn gebroken.’

‘Ze sloten ons op in een leeg huis ergens in een dorp. We waren met negen jonge meisjes. ’s Avonds kwamen daar IS-strijders met lange baarden. Ze zeiden: we doen jullie niets, we gaan jullie alleen leren bidden, vertel ons hoe jullie heten. Eén man schreef onze namen op stukken papier en deed die in een schaal. Iedere strijder haalde een papier uit de schaal. Dat meisje was dan van hem. Hij kon met haar doen wat hij wilde.’

Berfin is een yezidi-meisje uit het district Sinjar in Noord-Irak. Ze is nu zestien jaar, maar ze was veertien toen IS-strijders haar dorp binnenvielen, de mannen doodschoten en de jonge meisjes scheidden van de getrouwde vrouwen. De meisjes werden in bussen afgevoerd. Berfin was een van hen. Ze vertelt haar verhaal met toonloze stem.
‘De man die mijn naam trok, was 53 en had een lange, grijze...