Interview

De film Micmacs à tire-larigot (‘de hele mikmak’) is geen Amélie. Het niveau van die onweerstaanbare romantische komedie uit 2001 wordt niet gehaald. Maar de wereld van Micmacs komt duidelijk voort uit hetzelfde brein: niemand anders dan Jean-Pierre Jeunet (1953) had dit roestige, nostalgisch getinte, van moeren en bouten aan elkaar hangende universum kunnen bedenken. Met zijn barokke, komische, soms duistere fantasiewerelden kan hij hoogstens vergeleken worden met andere idiosyncratische makers als Tim Burton, Terry Gilliam en Guillermo del Toro.

Op een Amsterdamse zolder, een tussenstop op een razende promotierondreis door Europa, bevestigt Jeunet zijn bewondering voor zulke regisseurs. ‘Het zijn kunstenaars met een visie. Filmmakers die gewoon hun camera uit het raam steken en de werkelijkheid filmen, zoals de broers Dardenne, interesseren me niet. Natuurlijk loop ik met mijn stijl het risico dat mensen zeggen: je maakt steeds dezelfde film. Maar dat doen alle...