Het begon allemaal met een slordigheid van een anonieme bouwvakker, in het najaar van 1999. Hij zaagde een afvoerpijp iets te kort af, metselde er een muurtje omheen en ging weer iets anders doen. We betrokken het huis in de zomer van 2000. Er werden kinderen geboren, ze groeiden er op, het huis was getuige van tal van andere life events, en ondertussen begon de onzichtbare afvoerpijp achter het muurtje te lekken. Jaar na jaar druppelde het water van de wasmachine en de douche de grond in, onder het parket, dat steeds meer wonderlijke bobbels begon te vertonen. Tot de afvoer het op een dag begaf en de hele vloer blank kwam te staan. Dat was een mooi moment om de kleine woonkamer uit te bouwen. Aldus geschiedde.

De verbouwing werd een succes. Maar ons minuscule stadstuintje was nog kleiner geworden dan het al was, en dat zinde ons niet. We belden een tuinarchitect die mijn vrouw in een blad had zien staan. Ze kwam langs, het klikte, en het wonder geschiedde: Margreet Post ontwierp...