Hoe gedraagt een democratisch lichaam zich onder grote druk? Dit is nooit een saaie vraag geweest, maar ik ben er kennelijk mijn hele volwassen leven vanuit gegaan dat het een kwestie was die mij niet direct raakte. Het deel van de wereld waar ik woonde was democratisch, democratie was besmettelijk, en daarom moesten de dictaturen en andere autoritaire regimes vrezen, en wij niet.
Achteraf gezien waren er maar een paar jaren waarin je dat bijna redeloze optimisme kon volhouden, en precies in één daarvan, in 1992, verscheen The End of History, het boek van Francis Fukuyama, waarin het Nieuwste Evangelie werd verkondigd. Er zijn geen echte, ideologische alternatieven meer voor de westers-democratische, kapitalistische samenleving. Er zouden heus nog wel wat schermutselingen volgen, maar de hoofdlijn was duidelijk; de Muur was gevallen, het pleit beslecht.
In datzelfde jaar was China al bezig met...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.