Reportage / Een land in crisis

‘Ik ben volkomen overbodig,’ zegt Perikles (niet zijn echte naam), terwijl hij zijn kersverse admiralenpet met minachting op de cafétafel gooit. Hij ziet er niet ‘overbodig’ uit: lang, breed, vierkant gezicht, stekeltjeshaar, spiegelglazenzonnebril. Tot voor kort was Perikles havenmeester op verschillende Griekse eilanden. Zijn hele leven wilde hij admiraal worden. Net als zijn vader. Nu het eindelijk zover is, iets voor z’n vijftigste, is hij niet blij. Integendeel. Hij schaamt zich. ‘Weet je hoeveel admiralen onze havenpolitie telt? Veertig. En dan heb ik het dus niet over de marine. Daar zitten er tig meer. Ken jij één land dat zoveel admiralen telt?’

Ik ben al meer dan vijfentwintig jaar met Perikles bevriend. Hij mag het uiterlijk van een maffioso hebben, hij is altijd een integere havenmeester geweest: een zeldzame uitzondering. Veel van zijn collega’s laten zich onder tafel geld toestoppen. Om te overleven, legde Perikles me twee decennia...