Anderhalf jaar na de dood van Boudewijn Büch kwam aan het licht welk geheim de auteur meer dan dertig jaar met zich mee had gedragen. Het verhaal over zijn dode kind – centraal thema in zijn leven en werk – bleek verzonnen. Hoe het écht in elkaar zit, wil Boudewijn Iskander Pronk graag vertellen. ‘Het is echt een krankzinnig verhaal. Ziek. Absurd. Bizar.’

In het voorjaar van 1970 vertelde Boudewijn Büch aan iedereen die het maar horen wilde over zijn getob met het pas verworven vaderschap. De omstandigheden klonken inderdaad te ingewikkeld om van pril geluk te kunnen spreken. Hij woonde in Leiden. De moeder woonde met wettige echtgenoot en baby onder enigszins kommervolle omstandigheden in Den Haag. Het ging om een vroegere tekenlerares die hem na een alcoholische uitspatting in bed zou hebben gelokt. De betrekkelijke vreugde die hij aan drie seconden zaadstorting beleefde, woog niet op tegen de consequenties die hem de rest van zijn leven zouden achtervolgen. Hij...