We hadden het opzij gezet. Geparkeerd. Het een plekje proberen te geven. Wie zat er te wachten op stukjesschrijvers die hun emoties de vrije loop lieten? Tot tien tellen, er nog een nachtje over slapen, beheerst blijven. Want schreeuwers zijn er al genoeg. Een goed humeur, daarmee neem je de mensen voor je in. Zie het succes van onze premier, die trouwens de oorzaak was van ons vertroebelde gemoed.