Uit het leven

Jan Goes, op 2 januari op zevenenzeventigjarige leeftijd overleden, was een poppenspeler die zelden met poppen speelde. Liever liet hij de zwaluw van het lucifersdoosje wegvliegen. Hij stak het doosje in brand en de lucifers vergingen tot as. Een dommer, simpeler nummer is moeilijk voor te stellen, maar voor wie het zag, twintig jaar of nog langer geleden, hebben het alledaagse lucifersdoosje en de fladderende zwaluw altijd iets magisch behouden. ‘Jan Goes was een tovenaar, een poëet,’ zegt Feike Boschma, de nestor van de Nederlandse poppenspelers. ‘Allemaal woorden die Jan nooit over zichzelf zou zeggen. Hij was veel meer kunstenaar dan hijzelf dacht. Jan vond zichzelf een realist. Dat was hij ook: een realist, met grillige fantasie. Scharrelen over het Waterlooplein was voor hem elke dag weer een groot avontuur. Dan kwam hij met een oud slagersmes, of een stukje speelgoed dat hij voor een stuiver gekocht had. En daar bouwde hij een heel nummer omheen.’ Nooit...