Ze doet kijkers versteld staan. Haar overzichtstentoonstelling in het Stedelijk laat de achtbaan aan emoties en associaties zien die kunstenaar Isa Genzken in petto heeft.

‘I’m a gay man,’ verklaart Isa Genzken (1948) met enige regelmaat. Ze wisselt net zo graag van positie als een acteur van rol. Ze smeedt de meest onwaarschijnlijke uitersten tot een nieuw, verrassend geheel met een nieuwe, verassende betekenis. Je ziet het al aan haar manier van kleden: uitdagender, verwarrender, veranderlijker en grilliger bestaat niet. Soevereiner ook niet.

De eerste kennismaking met haar of met haar oeuvre is altijd even slikken. Onvergetelijk. Zo wist ik halverwege de jaren tachtig niet wat ik zag in de Amsterdamse galerie van Wim van Krimpen. Lange, bont gekleurde voorwerpen van hout lagen als Mikado-stokjes verstrooid op de vloer, een enkele stond schuin tegen de muur. Vormen gebaseerd op ellipsoïden en hyperboloïden die Genzken met hulp van de computer, een novum in die tijd, had...