De wetenschappers Joop van den Berg en Henk Molleman signaleerden in 1975 voor het eerst een crisis in de Nederlandse politiek: traditionele partijen als KVP, ARP en CHU verloren in snel tempo kiezers, protestgroeperingen als D’66, DS’70 en Boerenpartij scoorden daarentegen goed. Dat zelfde jaar startte het PvdA-tijdschrift Socialisme en Democratie een discussie over de vraag: overleeft de parlementaire democratie 1984? De Tweede Kamer verzoop in de details en kwam niet meer toe aan de controle op de hoofdlijnen van het kabinetsbeleid, constateerde journalist Harry van Wijnen.
Een van de oorzaken: de snelle doorstroming die sinds de verkiezingen van 1971 op gang was gekomen. ‘De ervaring van de Kamerleden in het wetgevende werk gaat meer en meer verloren, waardoor knutselwerk bij het formuleren van amendementen aan de orde van de dag is,’ citeerde hij de parlementariër Huub Franssen. Ook maakte Van Wijnen zich zorgen over de positie van het...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.