Bij een zo geëmotioneerd debat als over wapens zijn tranen misschien wel onvermijdelijk.

Zijn speeches zijn vaak een stuk beter. Verhalen over hoop, over kansen, over dromen: president Barack Obama blinkt erin uit. Elk woord trefzeker, met een metrum dat danst als marsmuziek. Gisteren had Obama die woorden noch dat metrum. Maar zijn speech zal toch lang herinnerd worden.

Omringd door nabestaanden van schietpartijen begon Obama zakelijk. Dit zijn de feiten. Het recht op een wapen mag belangrijk zijn, hoe zit het dan met al die afzonderlijke slachtoffers, die dagelijks overal in Amerika vallen? Een korte stilte. ‘They had rights, too.’

De eerste keer dat hij ze noemde bleef Obama rationeel. De kinderen van Newtown, waarvan er in december 2012 20 omkwamen. Pas bij de tweede keer dat hij ‘those first graders’ aanhaalde gebeurde het. Het was de lange stilte bekend van begrafenissen, de stilte waarin iemand tevergeefs de woorden tegenhoudt, uitstelt, hoopt ze met een flinke...