De stille val van een instituut

Dat witte paters in Kinshasa, door heimwee gekwelde immigranten in Canberra of dienstplichtige soldaten in La Courtine haarfijn wisten wanneer, door wie en in welke polder het eerste kievietsei was aangetroffen, kwam doordat ze eensgezind afstemden op Radio Nederland Wereldomroep, die landgenoten ver van huis via de korte golf op de hoogte hield.

Na vijfenzestig jaar zoekt de doelgroep van 1,3 miljoen Nederlanders in den vreemde sinds eind vorige week vergeefs naar het vertrouwde carrillongebeier waarmee de Wereldomroep zijn uitzendingen placht te beginnen. Premier Mark Rutte noemde de Wereldomroep vorig jaar nog ‘mooi en waardevol’, om daar direct aan toe te voegen dat dit ‘niet genoeg is om publiek te financieren’. Met een kwart van het bestaande budget en tachtig achterblijvers (tweehonderdvijftig collega’s moeten vertrekken) zal een drastisch...