Binnenland

Een van de meest deprimerende avonden van mijn leven kwam door Ariel Sjaron. De Israëlische ijzervreter was toen (najaar 1982) minister van Defensie. Na een Palestijnse aanslag op een diplomaat in Londen overtuigde hij premier Begin ervan Libanon binnen te vallen. Israëlische tanks rukten op naar de hoofdstad Beiroet. Arafat en zijn volgelingen werden verdreven naar Tunis. Maar daarmee kwam aan dit soort barbaarse scènes nog lang geen einde.

Volgens Sjaron bevond zich in de vluchtelingenkampen Sabra en Shatila een terroristisch nest. Hij gaf christelijke Libanezen toestemming de kampen ‘schoon te vegen’. Omdat er geen PLO-strijders werden aangetroffen, sloegen zij aan het moorden onder de achtergebleven vrouwen, kinderen en bejaarden. Sjaron en chef-staf Rafoel Eitan verzwegen de ellende zorgvuldig voor premier Begin. Die moest het op de radio horen.

Een onderzoekscommissie constateerde later dat Sjaron ongeschikt was voor het ambt van minister van Defensie. Het...