Roman / De nieuwe Tommy Wieringa

Na lezing van Dit zijn de namen zat ik met iets ongemakkelijks: Tommy Wieringa’s roman waar ik met zo veel goede zin aan was begonnen, liet mij koud. Het lezen was geen karwei of straf, maar niet te vergelijken met zijn eerdere romans Joe Speedboot en vooral Caesarion. Wat heb ik gelezen, vroeg ik mij af. Het verhaal van een uitgebluste drieënvijftigjarige politiecommissaris in de grensstad Michailopol, ergens in een uithoek van het voormalige Sovjetrijk. Deze Pontus Beg onderhoudt een tamelijk illusieloze seksuele relatie met zijn werkster Zita, maar in de loop van het verhaal hervindt hij met hulp van een oude rabbijn zijn joodse identiteit, vindt hij zijn geloof en misschien vindt hij ook God wel. Dat verhaal wordt in het eerste (‘Winter’) van de drie delen van de roman hoofdstukgewijs afgewisseld met de helletocht die een troepje illegale immigranten op de godverlaten steppe maakt. De een na de ander valt af, niks blijft ze bespaard:...