Betoverende citer

Eind jaren zeventig trof Brian Eno bij toeval een man in Washington Square Park die muziek maakte op de citer, doorgaans gebruikt in Duitse volksmuziek. Maar Eno hoorde iets totaal anders: zweverige, psychedelische klanken die nooit leken te landen en toch aardse kwaliteiten bezaten. Als Laraaji nam de man Days of Radiance voor zijn rekening, het derde deel van de befaamde ambient-serie van Eno, een zekere hit in de chill-outruimte toen housefeesten net opkwamen. Nu pas blijkt dat Laraaji, die in het echt Edward Larry Gordon heet, al vóór Eno een plaat opnam, in een oplage van 500. De heruitgave van Celestial Vibration uit 1978 laat horen hoe betoverend mooi het moet zijn geweest, daar in Washington Square Park.