Bret Easton Ellis is niet alleen een roemruchte schrijver, maar ook een ster, een cultfenomeen. Dat zich graag dommer voordoet dan hij is. Te veel informatie zit de interpretatie van zijn werk immers maar in de weg. Laat hij zich in zijn ‘autobiografie’ Lunar Park, die op 1 september verschijnt, wel kennen?

De ramp die Bret Easton Ellis heet, Een beetje een gekwelde ziel

Bret Easton Ellis (1964) vergroot graag het raadsel rond zichzelf in de publiciteit. Hoezeer hij ook mag beweren niet te willen provoceren met zijn boeken, in de interviews die hij afstaat, doet hij niet anders. Vooral in de beginperiode van zijn schrijversloopbaan, vlak na de verschijning van zijn succes¬debuut Less Than Zero in 1985, gezeten in dure restaurants, zonnebril op, strak in het pak, fors aan de wodka en/of wufte cocktails, had hij daar lol in. Veel grappen en grollen, waarbij hij zich vaak – tot ontsteltenis of onbegrip van de journalist – dommer voordeed dan hij is.
Of dommer voordoet,...