Of hij zijn inschrijfbewijs van de universiteit even op wilde sturen, vroeg de moeder van Thomas afgelopen januari. Voor een bezwaarschrift aan de verzekering moest ze aantonen dat haar kinderen studeerden. Haar zoon zou dat voorjaar aan de laatste vakken van zijn master beginnen, dacht ze.

Twee keer redde Thomas zich eruit: het bewijs moest tot twee keer toe kwijtgeraakt zijn in de post. Zondag, als hij naar huis kwam, zou hij het meenemen.

‘Die avond vroeg mijn moeder weer naar de brief. Mijn hart bonkte in mijn keel. Ik stond op, ben naar mijn tas gelopen. Ik heb de rits zelfs nog open gemaakt, terwijl ik wist dat de brief er niet in zat.’ Tot het allerlaatste moment hoopte Thomas op uitstel, maar dit keer stond hij met zijn rug tegen de muur. “Dat zal moeilijk gaan,” heb ik gezegd. “Ik sta niet ingeschreven.”

Even bleef het stil. Mijn moeder heeft nog een uur gedacht dat het een grap was. Maar het was geen grap: ik had zes jaar gelogen dat ik studeerde.’

Tijd voor iedereen

Op...