weeënhalf jaar lang volgde de Britse Sophie Fiennes één van Duitslands meest bewonderde naoorlogse kunstenaars: Anselm Kiefer. Het resultaat was een puike documentaire die vorig jaar oktober door het onvolprezen pareltje van de Nederlandse televisie Het Uur van de Wolf werd uitgezonden.

Voor het eerst werd ons een kijkje achter de schermen gegund in het universum van deze mastodont van de hedendaagse kunst. Sinds ik als student kunstgeschiedenis voor het eerst met zijn werk kennismaakte in het Stedelijk Museum Amsterdam, was ik fan van deze poëet die het grote gebaar niet schuwt. Met zijn gebeeldhouwde schilderijen wist hij mijn kijk op de schilderkunst voorgoed te veranderen. Zijn werk was radicaal anders. Ruw, meeslepend, naargeestig, beklemmend en vooral fysiek: prachtige schuldige landschappen, die bijkans zwichtten onder de zwaarte van al die aardse materialen waarmee Kiefer zijn doeken laag over laag opbouwt. Hier kon je letterlijk en figuurlijk niet omheen en die plaats...