In zijn nog korte politieke leven heeft Jesse Klaver het economisme niet altijd met hand en tand bestreden. Sterker nog: hij stond bekend als exponent van de liberale vleugel binnen GroenLinks.

Je had John F. Kennedy, die zich niet liet leiden door de waan van de dag maar zich liever bezighield met de problemen van morgen. Toen JFK de rassenscheiding in het zuiden van de Verenigde Staten te lijf wilde gaan, wist hij dat het hem kiezers zou kosten. Dat had hij er graag voor over. ‘Nou, als dit onze ondergang wordt,’ zei de Amerikaanse president tegen zijn broer en adviseur Robert, ‘dan gaan we tenminste ten onder als gevolg van een principiële kwestie.’

Het kan nauwelijks toeval zijn: ongeveer een halve eeuw later roept een andere JFK – Jesse Feras Klaver – dat ook híj afscheid heeft genomen van elke vorm van opportunisme, populisme en electoraal winstbejag. ‘Politici moeten niet zeggen wat de kiezer graag wil horen, ze moeten vertellen waarin ze geloven,’ schrijft...