De hoofdpersoon van ‘De onderwaterzwemmer’ is een echte Thomése-held: een man die in zijn binnenwereld opgesloten zit.

Om de zoveel boeken schrijft P.F. Thomése een roman die meer tijd behoeft om zich prijs te geven, los van wat de criticus bij verschijnen ontsluit. Zo’n boek moet reliëf krijgen door de plaats die zich steeds scherper aftekent in het oeuvre. Dat zijn de belangrijke boeken in het oeuvre van een schrijver, al leek dat aanvankelijk niet zo. Het verhaal is hecht, de compositie doortimmerd, de stijl overweldigend, de complimenten worden direct grif opgelepeld. En toch beklijft de indruk dat het ware nog niet is gezegd over dat boek. Want over waarom het er voor de schrijver toe deed om juist dat boek te schrijven, is het lastiger iets gebeitelds te zeggen, iets dat onbetwistbaar voortkomt uit het boek.

Het zijn de romans die zichzelf op een presenteerblaadje aan de lezer lijken aan te bieden, want ze zijn sterk verhalend en daarmee toegankelijk. Maar ze missen...