01-08-2009
Door Thomas van Aalten

‘Wat denk jij, moet ik mij nou zorgen maken?’ vroeg mijn vader, een dag na de uitslag van de Europese verkiezingen van 2009. Ook in zijn gemeente had de PVV een grote aanhang. Het begon bij mij een beetje te knagen.

Hele epistels had ik op de weblog Sargasso aan het fenomeen Geert Wilders besteed. Dan weer genuanceerd, dan weer opruiend. De oproep voor de ‘opstand der elite’ van Ter Horst zette me aan het denken. Een petitie, een collectief, een zoveelste pamflet, heeft dat zin? Het hoogst haalbare is vijf minuten aan de borreltafel van een talkshow of, in een minder gunstige situatie, drie regels op nu.nl.

Maarten van Rossem (‘Het volk bestaat niet’) en Freek de Jonge (‘De intellectuele elite bestaat niet’) lieten later in een reactie op Ter Horst zien dat elite en volk lastige concepten zijn. Toch bestaat er wel degelijk een elite. Ik noem ze de nieuwe asceten. De nieuwe asceet heeft zich afgewend van de meningen van politici,...