Een loonslachter uit IJzeren ging na zijn werk in de avond naar huis. Plotseling hoorde hij in de lucht honden blaffen, schapen blaten, varkens beuken, koeien brullen, paarden joechelen, kortom, het was een leven als een oordeel. Hij trachtte het huis van Hutschemakers binnen te vluchten, maar hij kon de keer niet krijgen, zo was hij genoodzaakt door te lopen. Ontdaan viel hij zijn huis binnen.

Dus. Als je denkt dat er nog iets komt, vouwen bijgelovige Limburgers hun armen over elkaar en blijven ze knikken. Jaja. Hun sagen lijken op de ‘voorvallen’ van de schrijver Daniil Charms, met zo’n kordate punt achter een absurde doch wrede opeenstapeling van gebeurtenissen. De boodschap achter die gevouwen armen: u bent gewaarschuwd. En daar loop je dan, kuitdiep door de sneeuw onder de sterrenhemel. Achter me hoor ik hem nog schuifelen, de zeventigjarige angsthaas, met een houten stok en wijwater. Er hadden eksters boven zijn huis gecirkeld. Bovendien: ‘De zevende december is fataal voor...