Het was me het jaartje wel. Vierhonderd jaar nadat Galileo de telescoop jatte van Lippershey en begreep dat de aarde om de zon draait, is de zon in kwestie dood. Zo dood als een pier. Dat concludeerde astronoom Kees de Jager na observatie van zogenaamde zonne-explosies: zon blijft ongewoon stil, ergo, zon is kassiewijle. Hemelschokkend, maar het nieuws ging aan ons voorbij. Ik heb in elk geval geen rouwende zonnekoningen bij Pauw en Witteman zien aanschuiven. Die hadden wel iets belangrijkers aan hun hoofd. Wat Herman van Veen vindt van Wilders, de musical over Yab Yum en de ouders van Frénk van der Linden. Een stervende zon is geen Breaking News, we houden zelfs geen stille tocht met waxinelichtjes, terwijl die toch van pas komen als het licht uitgaat. In de tijd van Galileo hield het zonnestel de gemoederen wel bezig – de kerk legde de wetenschapper zelfs levenslang huisarrest op. Een leven lang, met zulke termijnen rekent nu niemand meer. Na twaalf maanden krijgen we een...