Was Badr Hari een blanke volksjongen geweest, wat had Benali dan gezegd?

We moeten dankbaar zijn dat Paul Scheffer geen partijpoliticus is geworden.

De Canadese intellectueel Michael Ignatieff liet zich wel verleiden tot de overstap van privémeninghouder tot partijman, en hij vatte in Buitenhof het verschil samen: ‘Een politicus spreekt nooit namens zichzelf: met elk woord moet hij een partij overeind houden.’ Daarmee is niet gezegd dat alle politici leugenaars zijn, integendeel: politici kiezen hun woorden met het oog op een hoger, algemener belang. Het idiosyncratische schiet er op die manier bij in, en juist van die eigenheid moeten kunstenaars het hebben.

Was Scheffer de weg gevolgd van Ignatieff, dan had hij de film Land van aankomst met regisseur René Roelofs nooit kunnen maken. Als politicus had hij niet mogen volstaan met het aansnijden van een probleem, hij had ook een boodschap moeten brengen en een oplossing moeten bieden. Die film was dan zo geweest: het...