Een man mag niet huilen

Klopt het dat mannen in het openbaar wel mogen huilen omdat ze ontroerd zijn of een geliefde hebben verloren, maar niet om dingen als pijn of falen? – Peer, Arnhem

Over het tonen van emoties en mannen wordt veel onzin beweerd. Om te beginnen is er het ietwat rare vooroordeel dat het gezond is je emoties aan jan en alleman te tonen. Aangezien dit een vooroordeel is, neemt men niet meer de moeite het van argumenten te voorzien. In praktijk leidt dit er toe dat mensen zich schuldig voelen als ze op bepaalde momenten (begrafenissen, bruiloften, Sinterklaas) niets voelen. Je kunt ook níét huilen en van alles voelen, maar wie gelooft dat? Impulsbeheersing is niet veel anders dan de weigering een slaaf te zijn van je emoties. In het openbaar huilen is schande noch deugd. Overigens denk ik dat het tonen van emoties ook een weinig subtiele manier is om andere mensen te manipuleren. In wezen is het tonen van de emotie het middel en machtsuitoefening het doel. Ik hecht eraan om zoveel mogelijk alleen te huilen, maar als u daar anders over denkt, hoeft u zich niet te schamen. Een volwassen man die huilt om een schaafwond kan ook sexy zijn.

Duizend paar zwarte laarzen

Ik heb u er eens eerder naar gevraagd maar was wellicht niet concreet genoeg. Ons dorp telt 1150 inwoners. Hoeveel immigranten zouden wij kunnen opnemen en kunnen we hierbij selecteren naar afkomst, geloof, vaardigheden?  – Voor de verandering maar eens anoniem, het zijn rare tijden

Moeten we geen onderscheid maken tussen immigrant en vluchteling? En zou de migratie niet ook een vrije markt moeten zijn? U biedt aan, maar misschien heeft de migrant geen trek in uw dorp en gaat hij liever naar Brussel? Als het om migratie gaat, is planeconomie en door het politbureau afgedwongen volksverhuizing opeens populair. Met ongewenste neveneffecten, zoals de vraag: hoeveel migranten kunnen wij opnemen? In 1952 was het vrij normaal in de Sovjet-Unie om de vraag te stellen: ons dorp telt 1150 inwoners, hoeveel schoenen hebben wij de komende vijf jaar nodig, en alleen bruine en zwarte of zullen we ook een paar blauwe laten maken? Die tijden zijn voorbij en dat mogen we ondanks heimwee naar het totalitarisme en de zogenaamde rechtvaardigheid toejuichen. Maar als u van planeconomie houdt: uw dorp heeft de komende vijf jaar zesduizend paar schoenen nodig, waarvan duizend paar zwarte laarzen, uniseks, en uw dorp heeft de komende vijf jaar ook 150 migranten nodig, onder wie vijftien tandartsen, vijf masseuses, twee criminelen, een bejaarde oplichter en een Nietzsche-kenner. Maak er werk van. Met name de Nietzsche-kenner en de bejaarde oplichter moeten een jaar van tevoren in Syrië worden besteld.

Aan tafel bij DWDD

Ik mag binnenkort misschien in DWDD, om mijn mening te geven over de beste boeken van de Boekenweek. Heeft u tips hoe ik me aan zo’n tafel staande houd? – Een zenuwachtige jongeman

Radicale eerlijkheid, strategisch zwijgen en af en toe in slaap vallen.

Flossen bij de kassa

Hoe herken ik goede ideeën? – Marijke, Durgerdam

Die herkent u niet altijd. U kunt wel slechte ideeën herkennen. Bijvoorbeeld als Albert Heijn op het idee komt om naast de kassa een mondhygiëniste neer te zetten die uw gebit even schoonmaakt terwijl u afrekenen bent, dan is dat een slecht idee. Alhoewel, eigenlijk is het een uitstekend idee: iemand die uw tanden flost terwijl uw boodschappen worden gescand. Een goed idee is als God: of het goed is of slecht, dondert niet zoveel, als u maar bereid bent erin te geloven.

dpa Picture-Alliance GmbH/HH
Ongevraagd advies aan Martin Schulz

We mogen ervan uitgaan, lieve heer Schulz, dat de große Koalition, ook wel genaamd Groko, er gewoon komt. Wees lief voor Angela en red het kapitalisme. Ik vrees namelijk dat de sociaal-democraten het kapitalisme zullen moeten redden. Figuren als Trump willen het namelijk vernietigen. Sterker nog: zij zijn er al druk mee bezig.

Arnon Grunberg schreef Het kortste zelfhulpboek ooit: ‘De weg van de zelfhulp is duidelijk: eerst ontvangt u hulp, later gaat ú hulp geven. Vervolgens komt de dood.’