In het veelbelovende ‘Hermans in hout’ bewijst biograaf Willem Otterspeer dat W.F. Hermans in 1948 in Canada zijn schrijfopvatting vond.

Het scheelde weinig of Willem Frederik Hermans (1923-1995) was kort na de Tweede Wereldoorlog wereldberoemd geworden. Als fysisch geograaf.

Hermans werkte in 1948 enige maanden in Canada als assistent-houtcontroleur voor Nederlandse papierfabrieken, op Newfoundland – vlakbij het ‘geologisch juweel’ Gros Morne. Hij was weliswaar nog niet afgestudeerd als fysisch geograaf, maar beslist op de hoogte van de theorie van Wegener, een theorie die hij – zo stelt Hermans-biograaf Willem Otterspeer – na een bezoek aan Gros Morne had kunnen ombuigen naar de plaattektoniek.

Dat is een theorie uit de jaren zestig van de vorige eeuw waarmee we kunnen verklaren ‘waarom er aardbevingen en tsunami’s zijn, hoe gebergten, vulkanische activiteit, de vorm van continenten ontstaan en hoe de verspreiding van mineralen en zelfs van planten en diersoorten in zijn...