Reportage / 50 jaar kreileroord

Midden in de donkere polder, afgesneden van de buitenwereld, ligt het minuscule dorpje Kreileroord. Tien kaarsrechte straten met rijtjeshuizen aan weerszijden vormen een overzichtelijk blok in het toch al rechttoe, rechtaan landschap van de Wieringermeer.

‘Wat moet je in godsnaam in Kreileroord?’ vraagt de chauffeur van de regiotaxi. ‘Aso­dorp noemen wij het, of: het afvoerputje van de Noord­kop. Waarom? Omdat alle aso’s uit de wijde omtrek er jarenlang door de overheden zijn gedumpt. Van die tokkies, met sloopauto’s in hun tuin. Kreileroord, daar wil je nog niet dood gevonden worden.’

Ze geeft een draai aan het stuur en rijdt de druilerige Oosterterpweg op, langs een testwindmolenpark. Het wit van de wieken steekt af tegen de zwarte kleigrond. Hun gelijkmatige machinale gedraai vormt de enige beweging in de uitgestrekte omgeving. ‘Wie wil er nou een windmolen zo dicht bij zijn huis? De eigenaar heeft het verzet van de Kreileroorders...