Beschouwing / Paul Auster krijgt zijn personages over de vloer

Een mislukte roman kan meer over een oeuvre onthullen dan een geslaagde. Een mislukte roman laat het verschil zien, legt bloot wat die andere romans wel hadden om te kunnen slagen. Lees Herinneringen van een engelbewaarder van W.F. Hermans en je begrijpt waarom zijn vroege romans Ik heb altijd gelijk en De tranen der Acacia’s zoveel beter waren: Herinneringen van een engelbewaarder moddert maar voort en ontbeert die droomachtige desoriëntatie van een rappe, abrupte montage, de hoofdpersoon wil eigenlijk niets en is kleurloos en week, en gebouwen zijgen al te makkelijk ineen als dat de schrijver goed uitkomt. Hermans lijkt in zijn eigen poëtica verstrikt. Hij jongleert er niet mee, maar is er de slaafse dienstknecht van geworden. Zo bezien is ook de nieuwe roman van Paul Auster, Op reis in het scriptorium, interessant. De roman is mislukt maar spreekt zich uit over de kwaliteiten van zijn oeuvre, je gaat beter...