Reconstructie / De digi-burger verstrikt

Er zijn, zou je denken, ergere dingen dan het kwijtraken van een rijbewijs. Gewoon even het dichtstbijzijnde politiebureau binnenstappen en de vermissing melden. Dan komt alles goed. Of niet natuurlijk.

Nadat zijn autopapieren waren gestolen, belandde Steven Romet (1968) in een naargeestig scenario. Er waren, zegt Romet, duistere momenten waarop hij zich afvroeg of verder leven nut had. Zijn uitkering werd stopgezet, hij raakte depressief en omdat hij elk moment kon worden opgepakt, groeide zijn achterdocht uit tot een obsessie. Hij dook onder, zag zichzelf opgezadeld met tienduizenden euro’s aan openstaande boetes, werd wegens zijn fictieve schulden aan de staat gegijzeld door justitie en zat maandenlang onschuldig opgesloten in cellen van de politie en het gevangeniswezen.

De opeenstapeling van tegenslag en misverstanden zou hem bespaard zijn gebleven als zijn rijbewijs niet in september 1995 in een Amsterdamse discotheek uit zijn jasje...