Uit het leven

Edward de Groot, op 6 maart op vierenzestigjarige leeftijd overleden, was een vermaard kenner van de ramp met de Titanic. Hij sprak met nabestaanden en overlevenden, las brieven en verslagen, controleerde de wind en het weer, berekende de grootte van ijsbergen en zocht naar de geheimen. Op die eindeloze zoektocht vond hij een 78-toeren country&western grammofoonplaat waarop de teloorgang van het grootse schip bezongen werd. En die smartelijke ballade, begeleid door een tokkelende banjo, werd op zijn eigen crematie bij het zakken van de kist gedraaid. Zo had hij het gewild, met een lach en een traan. Hij was een eigenzinnig, niet altijd gemakkelijk man, zaaide graag verwarring en sprak op zijn vijftiende uitgebreid met Josephine Baker, de danseres in het bananenrokje die in Nederland kwam vertellen over de vele kinderen die zij had geadopteerd. Edward vertelde haar over zíjn jeugd. Een papiertje met haar handtekening droeg hij sindsdien altijd in zijn portefeuille bij...