Temidden van alle witte ‘daddies’ lacht Chimamanda Ngozi Adichie geen lach van beleefdheid, maar de lach van een vrouw die al gewonnen heeft.

Ik zag hem aan de bar zitten, zijn bruine ogen op een glas platgeslagen bier gericht, donkere krullen, een oranje T-shirt met twee sportief witte strepen op de schouder. We knikten naar elkaar; de man is een journalist voor een grote Nederlandse krant.

Mijn vriendin A. is net uit New York verhuisd om les te geven aan de Universiteit van Amsterdam en zij zou zeggen dat hij er uitziet als elke andere Nederlandse man met macht: ‘they are all daddies’. Ze bedoelt: ze hebben een brave look. Overhemd, een casual coupe met grijze slapen, eventueel een beginnend buikje en een degelijke fiets. Het Nederlandse patriarchaat ziet er onschuldig uit. ‘Je hebt hier geen Mister Bigs zoals uit Sex and the City,’ vult ze aan. Het Nederlandse patriarchaat is niet erg opwindend.
Waarom begin ik hier over het uiterlijk van de journalist? Afgelopen...