Nederlandse vrouwen kiezen voor een bestaan dat zich hoofdzakelijk afspeelt achter de voordeur. Waarom hoeven vrouwen hier alleen te werken als ze dat ‘leuk’ vinden?

Het persbericht verscheen een paar weken geleden in mijn mailbox. ‘Vermoeide heldinnen; een groeiende groep’, stond erboven. Het was de aankondiging van een boek door Nicolien Bot, ‘zelfstandig trainster en coach’.

Vrouwen lopen volgens haar op hun tandvlees sinds ze zo nodig buitenshuis moeten werken. Een verklaring heeft ze ook. We hebben namelijk te maken met ‘een tijdgeest waarin vooral de mannelijke waarden als daadkracht, resultaatgerichtheid en rationele analyse omarmd worden’. Vrouwelijke waarden daarentegen als ‘draagkracht, gemeenschappelijkheid en creatieve expressie’ zijn ondergeschikt geraakt. ‘Bovendien zijn vrouwen zich (te veel) met deze mannelijke waarden gaan identificeren.’ Uiteraard biedt de zelfstandig trainster uitkomst: wij moeten onze ‘vrouwelijke kwaliteiten’ herwaarderen en onze...