Het is al moeilijk genoeg om uit te leggen wat er gebeurd is in plaats van te voorspellen wat zal zijn

Zie maar eens een column over wereldpolitiek te schrijven op 15 april, die u op 1 mei nog wilt lezen. De gebeurtenissen in Oekraïne gaan niet per dag maar per uur. Onze dagbladcollega’s kunnen het op het trage papier al niet eens meer bijhouden en schakelen over op live blogs, eindeloze nieuwskettingen waar u zelf de rode draden uit mag halen. Op 13 april bellen radio en tv je plat omdat de volgende ochtend het ultimatum van de regering in Kiev afloopt en de oorlog kan (of zal?) uitbreken. Op 14 april één minuut over acht word je nog platter gebeld omdat ze willen weten waarom het ultimatum geruisloos is verstreken.

Nadat ’s avonds radio- en tv-deskundigen hebben uitgelegd waarom Kiev niet durft en het land al afgeschreven is, trekken de tanks alsnog op naar Kramatorsk en moeten alle slappe-knieën-scenario’s weer van tafel. Een paar uur later druipen de Oekraïense...