Jeroen Vullings bespreekt het boek van de week.

Dwaalsporen en schijnbewegingen – in dat licht staat Christiaan Weijts’ zesde boek De linkshandigen. Almaar doorbreekt hij de lezersverwachting. Zo is zijn hoofdpersoon Simon Sinkelberg cartoonist van beroep, en geen brave. Hij bedient zich van het pseudoniem Zink. Wat hij loslaat over zijn cartoons is: van dik hout zaagt men planken. Nuance is niet de bedoeling, grand guignol wel. Slimme beroepskeuze voor een roman over ons heden, want bij de cartoonist (de ultieme vertegenwoordiger van de dominante beeldcultuur) spitst zich nu a fortiori het probleem toe hoe ver de vrijheid van meningsuiting kan reiken in deze tijden van repressie, intimidatie en wereldwijde terreur. En: ben je bereid voor die vrijheid de tol te betalen in je persoonlijk leven? Na de door een imam vogelvrij verklaarde Deense cartoonist Kurt Westergaard, of de in ons land door de politie van zijn bed gelichte tekenaar Gregorius Nekschot, moet iedere cartoonist...