Fotodocument / Afscheid van de Sophiapolder

Wacht even,’ zegt Hannie als ze de deur opendoet, ‘de ganzen.’ Ze schiet langs me heen en drijft met haar armen wijd de ganzen terug achter het hek. ‘Als ze op de dijk lopen, worden ze misschien aangereden.’

Het opzichtershuis waar Hannie de Vos en haar drie kinderen nu nog wonen, staat aan de dijk, bijna onzichtbaar, verscholen achter hoge coniferen. Het voortuintje is een soort boerenerf in het klein, met de eerste sneeuwklokjes van het jaar, een verdwaald houtfornuis, een tuinstoel, een betonnen beeldje van een vrouw met een kind aan de borst en hokken van de cavia’s die de kinderen een tijd lang hebben gefokt. ‘Op een gegeven moment hadden we er vijfenzeventig,’ zegt Daniël (14) niet zonder trots.

In deze omgeving verwacht je eigenlijk geen woonhuis. De Veersedijk is in feite één lang bedrijventerrein, met bedrijfsnamen die op het zware werk duiden dat hier in Hendrik-Ido-Ambacht wordt verzet: De Strong Accu, BioSoil Bodemsanering,...