Jonas Staal

Jonas Staal (29) is dwars, charismatisch, retorisch begaafd én principieel, zoals weer bleek toen hij zich terug trok uit de tentoonstelling ANGRY in het Nederlands Fotomuseum. De opzet kwam hem te publieksgericht en vrijblijvend voor. Sleutelwerk in Staals oeuvre is Post-propaganda (2009), een manifest waarin hij de ‘schijnautonomie’ van de hedendaagse kunst hekelt. Kunstenaars zouden politiek kleur moeten bekennen, zich bewust moeten zijn van de ideologie waarbinnen ze werken, hier dus de ideologie van de democratie – door Staal omgedoopt tot ‘democratisme’. ‘Kunstenaarschap betekent: een commitment aangaan,’ schrijft hij. ‘Ik positioneer mij in de wereld en ben bereid verantwoording af te leggen.’ Staals eigen kunstwerken – juwelen van bomsplinters, Arabische straatnaambordjes – zijn ambigu, multi-interpretabel en dubbelzinnig: precies al die kwaliteiten waar Staal zich in zijn manifest tegen keert. Is Staal soms meer kind van het ‘democratisme’ dan hij zelf wil...