Beschouwing / Geplaagd Discordia toont overdaad aan plannen

Met een bordkrijtje nummert Jan Joris Lamers de vijf banen hout die onder zijn voeten liggen. Hij begint bij de voorste baan, aan de voeten van het publiek, en schuifelt op zijn knieën naar achteren. ‘Eerste plan, tweede plan, derde plan,’ telt de toeschouwer die iets van theater meent te weten mee in gedachten. Hier wordt niet simpelweg een houtvoorraad geïnventariseerd. Wat Lamers doet, is een ruimte markeren waar toneel kan worden gespeeld. En tegelijkertijd demonstreert hij zijn rijke kennis van de theatergeschiedenis. Later op de avond zal Lamers zijn vier medespelers vertellen welke figuur zij voorstellen, aan de hand van hun positie op een van de vijf genummerde ‘toneelplannen’. Wie linksvoor staat, is de schone jonkvrouw. Rechtsvoor staat de vreemdeling en rechtsachter de minnaar.

Maatschappij Discordia heeft weer een voorstelling gemaakt. Een wonder, aangezien Lamers en kornuiten een jaar of tien geleden...