Carnaval in New Orleans

Bij de hotelbalie aan de rand van de French Quarter van New Orleans klinkt opeens een kletterend geluid. Een dronken hotelgast staat te kotsen. Een paarse straal spat op de marmeren vloer. De balieklerk glimlacht. ‘A little too much Mardi Gras, I suppose,’ zegt hij minzaam. De toerist waggelt naar de lift en kotst daar verder, terwijl een zwarte jongen zijn troep begint op te ruimen. In de oude straatjes van de Quarter kan de carnavalspret niet op. In Bourbon Street vloeit de drank, de kakafonie van gejoel en live muziek is oorverdovend. Vanaf een smeed­ijzeren balkon toont een brunette haar borsten. Twee vrienden likken haar tepels. De massa vindt het prachtig. ‘I love this,’ zegt een dikke man uit Iowa. ‘This is party-town USA!’

De French Quarter is niet groot en wat verderop sterft de muziek snel uit. Al snel doven ook de lichten. Je ziet geen mens meer. Alleen puin, zo ver je kijken kunt. Een dode stad.

Ik weet niet waarom ik iets anders...