<div class="lead">De ‘Kampioen’: blad van het land dat we zouden willen zijn</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Van de Partij voor de Dieren mag het geloof ik niet meer, maar ik ben dol op ongevraagd drukwerk.</p>
</p></div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Zo kan ik bij de kruidenier de <i>Allerhande</i> niet weerstaan, bestudeer ik op hotelkamers de onnozelste brochures, ontsnapt <i>Stadsblad De Echo</i> zelden aan mijn aandacht en werp ik regelmatig een blik in onze ‘wijkglossy’ (zo heet-ie echt). Bovendien, het hoge woord moet er maar eens uit, mag ik zelfs de <i>Kampioen</i> heel graag doorbladeren.</p>
<p>Dat laatste blad verdient naar mijn smaak meer aandacht dan dat het doorgaans krijgt. Volgens de statistieken van het nationale oplage-instituut is het clubblad van de ANWB veruit de grootste titel van het land. Maandelijks valt het bij ruim 3,5 miljoen huishoudens op de mat. Dat blijft een duizelingwekkend getal, al zou maar een fractie van de leden de Kampioen daadwerkelijk uit zijn jas helpen. Toch wordt het magazine nauwelijks serieus genomen, zeker niet in medialand zelf.<br />Geheel ten onrechte. Nergens vind je immers zo’n fraai beeld van het Nederland dat wij zijn. Ik bedoel: van het gezellige Nederland dat wij zouden willen zijn. Gaf ik inburgeringscursussen, het blad kwam op de verplichte leeslijst te staan.</p>
</p></div>
<div class="wpg-element streamer">
<blockquote>
<p>Meren heten steevast &#8216;betoverend&#8217;, steden &#8216;bruisend&#8217;</p>
</blockquote>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>In de <i>Kampioen</i> kijkt iedereen lachend in de lens. (Ongelogen.) Is er al sprake van pech, dan wordt die vakkundig de wereld uit geholpen door opgewekte medewerkers van de Alarmcentrale dan wel van de Wegenwacht (‘onze gele helden’). Die ontvangen daarvoor uitbundige dankbetuigingen, met vele uitroeptekens.<br />In het Nederland van de <i>Kampioen</i> is het, anders dan we tegenwoordig wel eens horen, een feest om op leeftijd te geraken. In elk nummer wemelt het van de advertenties voor trapliften, scootmobiels en sta-op-fauteuils, waarbij je uitsluitend stralende 65-plussers ziet afgebeeld. <br />Ook verre buitenlanden zijn in de Kampioen van een grote geruststellendheid. Dat blijkt alleen al uit het taalgebruik. Meren heten steevast ‘betoverend’, steden ‘bruisend’, natuurgebieden ‘ruig’, terrasjes ‘zonovergoten’, haventjes ‘idyllisch’ dan wel ‘authentiek’. Sowieso legt de redactie een opvallende voorkeur voor het knusse verkleinwoord aan de dag. Behalve die terrasjes en haventjes kwam ik in het februarinummer eetadresjes tegen, boetiekjes, avondjes, ritjes, uitjes, bedrijfjes, baaitjes, strandtentjes, jurkjes. Zelfs de hoofddirecteur rept in zijn column van ‘een lekker kleurtje’. </p>
<p>Aanvankelijk schrok ik even toen ik ontdekte dat zelfs de <i>Kampioen</i> met deze digitale tijd tracht mee te gaan. Tot ik me naar de website begaf. In de rubriek ‘Actueel’ las ik dat Koning Winter weer in het land is (‘De temperaturen zijn laag en er ligt veel sneeuw en ijs’). En dat in het februarinummer ‘helaas’ de verkeerde Zweedse puzzel staat afgedrukt. Opgelucht klapte ik mijn laptop dicht. Als dat het belangrijkste nieuws is, dan kan er niet veel zijn veranderd.</p>
</p></div>
