Gerard Fieret

Er zijn verschillende manieren om te kijken naar de laatste levensjaren van de Haagse dichter en vrouwenfotograaf Gerard Fieret (1924-2009). Een manier is met boosheid. Je kunt je opwinden over de schrijnende tegenstelling tussen de bejaarde Fieret, levend in armoede in een vervuilde Portocabin op een landgoed bij Duindigt – gaten in de vloer, een gemummificeerde rat in de kast -, en de galeriehouders die zijn werk voor exorbitante prijzen van de hand deden (en doen) op chique fotobeurzen. Prachtig dat Fieret doorbrak in de Verenigde Staten, maar had hij daar zelf iets aan?

Een andere manier van kijken is met gelatenheid. Gerard Fieret beschikte niet over het karakter om zijn talent te gelde te maken. Hij was innemend en charmant, zeker, maar ook driftig en argwanend. Bovendien ontbeerde hij elke maatschappelijke ambitie. Waar kon een man met meer interesse voor de Haagse duiven (die hij jaren trouw voerde) dan voor een deugdelijke administratie anders eindigen dan in...