In memoriam / Jan Wolkers, de schrijver

Het is hartverwarmend om te zien hoe een parade Bekende Babyboomers, schrijvers, politici, actrices en kunstenaars Jan Wolkers, sinds zijn verscheiden verleden vrijdag, in de media uitluidde. Zoveel werd duidelijk: een nationale knuffelbeer is niet meer. Een hartelijke gastheer, politiek geëmotioneerd tot de laatste snik, een bewogen dierenvriend, een Mensch kortom. Neem alleen al zo’n Wolkers-uitspraak: ‘Ik denk vaak: het beste wat ik gemaakt heb, zijn mijn kinderen. Ik zou al mijn werk geven om ze een dag langer te laten leven.’

Tijdens de verwerkingssessies in de media kregen we af en toe een plaatje van een Wolkers-beeldhouwwerk te zien, maar zijn literaire werk kwam er bekaaid vanaf. Onderbelicht bleven zijn schitterende verhalen in Serpentina’s petticoat, Gesponnen suiker, De hond met de blauwe tong. Verzwegen werd zijn meesterwerk Kort Amerikaans. Terug naar Oegstgeest, Horrible tango, De walgvogel en De kus: gezamenlijk...