Roman / Mensje van Keulen

Het enige dat expliciet is in Mensje van Keulens nieuwe roman is de titel. Die staat al in de eerste zin: ‘Liefde heeft geen hersens’. Een uitdrukking die fiks herhaald zal worden in het verhaal, opdat we blijven beseffen door welke animale driften de mens gestuurd wordt in Van Keulens alledaagse horrorwereld.

Direct brengt Van Keulen ons na die eerste zin, met een paar elegante pennenstreken, in de sfeer van Maria Callas, vergane glorie, boudoir en Puccini’s vissi d’arte. We bevinden ons in het Haagse appartement van de hoogbejaarde ballerina Irma. Den Haag, weten we van de literair verwante schrijver Helga Ruebsamen, is niet alleen schone schittering, betere klassen, parelkettingen om de rimpelnekjes en tempo doeloe, maar ook de heffe des volks en kleine lieden met dienende, uitvoerende beroepen. Misdaad loert er, iele laaghartigheid. Illusies stranden er op prozaïsche realiteit. Dat zit al in de voornaam van de jonge weduwe die in de eerste scène haar...