Profiel / Belichaming van de Italiaanse droom

‘Beste vrienden,’ begint Silvio Berlusconi zijn televisietoespraak aan het volk op 16 januari vastberaden. ‘Het is absúrd om ook maar te denken dat ik zou hebben betaald voor een vrouw. Dat is iets wat mijn hele leven niet is voorgekomen en wat mijn waardigheid zou aantasten.’ De premier zit achter een imposant bureau in zijn vorstelijke villa in Arcore, in de boekenkast achter hem omvatten zilveren lijstjes de verzamelde familiefoto’s. De ogen in het zorgvuldig gelifte gezicht staan ernstig, de toon is verontwaardigd maar vastberaden. De volgende negen minuten van de videoboodschap, op al zijn eigen televisiezenders te zien, zijn één tirade tegen de ‘linkse rechters’ die ‘hun macht misbruiken’ om een ‘politieke strijd’ tegen hem te voeren. Nu zijn telefoon is afgetapt, meent hij, is geen burger meer veilig voor De Staat.

De premier lijkt een tikje geëmotioneerd, en dat is niet verwonderlijk. De rechtszaak rond Ruby Rubacuori...