Gisteren stond in de Volkskrant een groot stuk over hoe de humor terugkeert na de aanslagen op het World Trade Center. De tragedie van elf september was zo gruwelijk dat er nauwelijks meer humor mogelijk bleek. In Nova Collegetour zei Youp van ’t Hek dat hij sinds 2001 uitkijkt met wat voor grappen hij over de Islam maakt. In Knevel en van den Brink zeiden de mannen van Koefnoen ongeveer hetzelfde. (wat weer tot een woedende tweet van Hero Brinkman leidde. Quod erat demonstrandum?) In 2006 schreven Thijs Niemantsverdriet en Pieter-Bas van Wiechen voor Vrij Nederland over cabaratiers en de grenzen van humor. Zij spraken zeven cabaretiers en stand-up comedians, allochtoon én autochtoon, over de grenzen van de grap. De Islamitische Life of Brian leek toen ver weg. Is het nu, tien jaar later, misschien wel weer mogelijk?