Wereld

er bestaat zoiets als conflictmanagement. Een klinische benaming voor een tak van sport die het hooggestemde doel van internationale politiek (rechtvaardige vrede, gelukkige volken, harmonieuze samenwerking) terugbrengt tot sobere dimensies: als er maar geen oorlog is. Pappen en nathouden, daar draait het dan zo’n beetje om en stabiliteit is de realistische norm. Niettemin suggereert conflictmanagement iets van beheersbaarheid en oplosbaarheid van ingewikkelde problemen, misschien zelfs wel maakbare ‘vrede’.

Lukt het hier en daar redelijk op deze wereld, in het Midden-Oosten is conflictmanagement een onmogelijke opgave. Elke ingreep lijkt nooit meer dan een deeloplossing die vertwijfeling en nieuwe conflicten oproept en tussen Caïro en Teheran hangt alles met alles samen. Wat dat betreft kan de spectaculaire opmars van ISIS er ook nog wel bij.
Niettemin zijn de ontwikkelingen verontrustend en adembenemend. Om te beginnen demonstreert het optreden van een kleine...