Beschouwing / De verborgen geschiedenis van Parijs

Wat werd het volk weer gevleid tijdens de afgelopen Franse verkiezingscampagne. De kandidaten knielden voor de gewone man, zijn angsten en verlangens werden bespeeld als violen. La France d’en bas, de kleine luyden waar de geschiedenis zo vaak overheen kijkt, liet zich kietelen en kwam in groten getale stemmen – waarna het nu weer vijf jaar zijn bek moet houden natuurlijk.

Niet de kiezers, maar de gekozenen krijgen doorgaans een plaats in de annalen. De geschiedenis walst, mensen kruipen. Om die twee bewegingen tegelijkertijd te vatten, is een wijde en scherpe blik nodig, en om van die waarneming een verhaal van te maken, veel talent. Andrew Hussey, een Engelsman die sinds jaren tussen de Parijzenaars woont, beschikt over beide. Daar bovenop heeft hij lef. Met die drie eigenschappen schreef hij de ‘verborgen geschiedenis’ van Parijs. Het lef is nodig om te besluiten, zoals Hussey deed, de hele geschiedenis te vertellen....