Den Haag

In mijn column van 25 augustus vroeg ik me enigszins voorbarig af: ‘Is een zakenkabinet de oplossing?’ Oud-informateur Herman Wijffels was op de televisie geweest en maakte zich grote zorgen over de regeerbaarheid van het land. Wijffels was de enige niet. Bijna alle opinieleiders, koffiedikkijkers en theebladlezers deden vlak voor 12 september de verkeerde voorspelling. Het partijlandschap was aan het versplinteren. Het traditionele midden stond op instorten. De lageropgeleiden hadden de wijk genomen naar flankpartijen als de PVV en de SP. Tot overmaat van ramp had de Kamer besloten de koningin geen rol in de formatie meer te gunnen. Dat moest wel op chaos uitlopen, was ook mijn analyse.

Vandaar dat ik adhesie betuigde aan de suggestie van Wijffels: laat de overwinnaar van de verkiezingen premier worden van een kabinet zonder partijtijgers. Met ministers die afstand weten te houden van de dagelijkse politiek. Een kabinet-Monti maar dan op zijn Nederlands. Ik was zo...