Lidwine de Beer (68 ) zit in haar leren fauteuil met een deken over haar schoot, waarop haar kleine metgezel Jessie ligt, een Frans zwerfhondje. Naast haar is een groot raam waarachter de sparren heen en weer zwiepen. Tegenover haar, naast de televisie, staat een foto van haar echtgenoot. Op de tafel naast de pc die van haar zoon. Van waar ze zit, kan ze hen beiden goed zien.
Ze is net terug van een lange wandeling in het omringende bos. Twee keer per dag gaat ze eropuit met de kleine hond. Eerder deed haar man de late shift, maar ook die is nu voor haar.
Er was een tijd dat die wandelingen met de hond haar enige houvast waren. De hond met zijn vragende ogen en zijn volle blaas, die haar smeekte om met hem mee te gaan. Moest ze overeind komen, warme kleren aantrekken, dan ging ze. Wandelen. Eigenlijk was het meer sjokken. Met...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.