Met of zonder Mubarak, Egyptes problemen blijven dezelfde. Alleen minder kinderen krijgen helpt.

Egypte verzuipt in zijn eigen mensenvloed. Hoe moet dat verder? Waar haalt men eten, scholen, huizen vandaan? Hoe kan men de tweeëntachtig miljoen Egyptenaren een fatsoenlijk leven bezorgen? Sinds Mubaraks aantreden in 1981 is de bevolking bijna verdubbeld. Op het Tahrirplein werd wel geschreeuwd om het verdwijnen van het staathoofd, maar borden met ‘weg met het grote gezin’ waren er niet te zien. En toch staat of valt Egyptes toekomst daarmee.

Al die democratisch gezinde staatsburgers en -burgeressen op een bewoonbaar oppervlak reikend van Groningen tot Maastricht, iedereen zou daar hoofdpijn van krijgen. De net afgetreden president hier de schuld van geven zou de man onrecht doen. Zeker tijdens de eerste helft van zijn bewind zette Mubarak Egyptes bevolkingsexplosie bovenaan zijn agenda. De dalende toename van de bevolking, op zich al een prestatie, is deels op zijn conto te...