Beschouwing / De jeugd van Hannibal

In een videotheek die ik bezoek, zijn voorwerpen te koop waarmee de kijker zich als zijn geliefde filmheld kan uitdossen. Witte rubberen maskers, puntige zwarte bivak­mutsen en klauwen met scheermesvingers stellen hem aldus in staat zo’n moordlustige griezel uit de Nightmare on Elm Street-, Scream-, Halloween- en Friday the Thirteenth-kaskrakers te kunnen uithangen. In die vitrine prijkt ook het bit van Hannibal the Cannibal, met daarachter de beeltenis van de acteur die hem wereldberoemd maakte: Anthony Hopkins uit Jonathan Demmes film The Silence of the Lambs.

Dat bit bedekt de onderkant van zijn gelaat, waardoor de aandacht vooral uitgaat naar Hopkins’ woeste ogen. Zonder dat masker, herinneren we ons, scheurt deze seriemoordenaar met zijn tanden neuzen en lippen van cipiers af. Toch detoneert Hannibal, die zijn faam dankt aan zijn kannibalistische praktijken, tussen die telkens uit de dood herrijzende demonen. Hij is gewoonweg te...